υπερελλειπτικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υπερελλειπτικό ολοκλήρωμα»

μαθημ. περίπτωση ελλειπτικού ολοκληρώματος στο οποίο ο βαθμός τού πολυωνύμου είναι ίσος ή μεγαλύτερος από 5.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + ελλειπτικός].